Φάνης και Φιούστης: Λαδάδικα Drift

Τον λένε Φάνη. Από μικρός ήθελε να γίνει ραλίστας αλλά η μοίρα τον έριξε στην λούμπα των PC και καταστράφηκε. Την ημέρα σερφάρει στο Zortal με το nickname DOPE και τα βράδια τρέχει με το φτιαγμένο Vectra στους δρόμους της Αθήνας. Δραματική στιγμή της καριέρας του όταν τράκαρε με τo Peugeot 207 του Frouzman, συναδέλφου ραλίστα της Ανατολικής Αττικής. Το αμάξι του σμπαραλιάστηκε και η ασφαλιστική του πήρε και τα σώβρακα.
Αποτέλεσμα του τραγικού αυτού συμβάντος ήταν ο εκδιωγμός του από την γυναίκα του. Η dopαινα τον έστειλε να πάει στο διάολο. Ο Φάνης -Dope ταπεινωμένος ακολούθησε τη συμβουλή της γυναίκας του και ανέβηκε Θεσσαλονίκη.
Γυρνούσε στα φανάρια ταπεινός και καταφρονεμένος. Ένας Ξανθοπουλος της ασφάλτου. Σνιφάριζε εξατμίσεις και αναθυμιάσεις από σασμάν και έπινε νερό από πιτσιλιστήρες. Η ζωή του ήταν μια κόλαση. Και ξαφνικά είδε το φως. Εκεί που καθότανε και έκλαιγε τη μοίρα του σταματάει μπροστά του ένα ασημί Puma. Το στέρεο έπαιζε Candy Girls και το μπάσο έκανε την ραγισμένη του ψυχή να σπαρταρίσει. Ανοίγει η πόρτα και από μέσα βγαίνει μια αρρωστημένη μορφή.
Τον λέγανε Zortalian. Ήταν ο μεγαλοδιαχειριστής ιστοσελίδων, που όμως το χρήμα και η δόξα του είχαν διαστρέψει τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Ναι, τον λέγανε Zortalian και ήταν Φιούστης.
Βγαίνει από το αμάξι, κοζάρει με το λάγνο βλέμμα του το ρημαγμένο κορμί του Dope και αναστενάζοντας ρίχνει μια γλυψιά στο παγωτό χωνάκι που κρατούσε. Σκύβει και με στάση όλο νόημα ανοίγει την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου και αφήνει να φανεί το μεγάαααααλο του sub woofer.
Ναι, το είχε μεγάλο και το ήξερε. Ο Dope θόλωσε.
- Θα με αφήσεις να το χαϊδεψω; Ρώτησε
- Θα το χαϊδέψεις, αν μετά χαϊδέψεις και το δικτυωμένο μου κορμί, απάντησε ο σάτυρος ιστοδιαχειριστής.
Ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Ο Dope υπέκυψε. Τα χάδια αρχίσανε, οι πόρτες του Puma κλείσανε και το ταξίδι άρχισε. Ένα ταξίδι, με πολύ γκάζι και πολύ ξύδι.
Τον έπλυνε, τον έντυσε και τον έκανε άνθρωπο. Του έδωσε το Puma για τις κόντρες και του πλέρωνε τις βενζίνες. Κάθε μέρα ο Dope έλιωνε την άσφαλτο και το βράδυ τον ακουμπούσε στον Φιούστη. Ήταν μια αρρωστημένη σχέση εξουσίας και εξάρτησης. Ο Dope μέσα σε ένα μήνα κατάφερε και έγινε ο άρχοντας της ασφάλτου. Για να διεκδικήσει τον θρόνο του έμενε μόνο ένας.
Έπρεπε να ρίξει από την πίστα τον Voice, τον υπερκάγκουρα της Β. Ελλάδος με τις μπλε πιτσιλήθρες. Η κόντρα ορίστηκε για την 9η Οκτωβρίου και τα στοιχήματα πέφτανε βροχή.
Οι ημέρες πλησίαζαν όλο αγωνία και οι νύχτες περνούσαν όλο πάθος. Ο Dope ήξερε ότι ο αντίπαλός του ήταν πολύ δυνατός. Έπρεπε να βρει τρόπο να κάνει την διαφορά. Λύση δεν υπήρχε και οι μέρες πλησίαζαν. Έκλαψε στην αγκαλιά του Zortalian και ρώτησε
- Άντρα σωστέ και πρόστυχε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω τον Voice;
- Εμ... κοίτα, απάντησε ο Zortalian, την κωλοφαρδία την έχεις, αλλά χρειάζεσαι το κάτι ακόμα.
- Τι; Τι;
- Θα πρέπει να μιλήσεις με τον παρακμιακό μάστορη StarTrek.
Την επόμενη ημέρα ο ήρωας μας μπήκε στο αμάξι και ταξίδεψε μέχρι τα εξωτικά Γιάννενα για να βρει τον μύθο του κατσαβιδιού, τον Τρέκο τον γκαραζιέρη. Φτάνοντας στην πόλη του Ασημιού παρκάρει όξω από το υαλοπωλείο που είχε σαν βιτρίνα για το παράνομο συνεργείο του.
Μπαίνει μέσα και φωνάζει... Θέλω τον Τρέκο!!! Οι πελάτες αρχίζουν και κοιτάζονται.
- Τελικά το νοθέψανε το νερό της λίμνης, ψέλλισε μια γριά που αγόραζε μια μηχανή εσπρέσο των 20 ευρώ.
Και πίσω από την οθόνη ξεπροβάλει ένα κεφάλι και ρωτάει... Ποιός τον ζητάει;
- Είμαι ο Dope... το γιουσουφάκι Ραλίστας Κεντέρης του Zortalian. Θέλω να με βοηθήσεις.
- Έλα πίσω στο υπόγειο γκαράζ αρχηγείο.
Κατεβαίνουν στο υπόγειο κάτω από το αθώο υαλοπωλείο και το θέαμα που αντικρίζει ο dope ήταν κάτι το ασύλληπτο. 56 μόνιτορ και 62 CPU's με ασύρματα δίκτυα και οθόνες με ακατάληπτα προγράμματα.
- ΜαστροΤρέκο... έχω ένα πρόβλημα. Θέλω να νικήσω τον Voice στην κόντρα
- Ποιόν; Αυτόν με τις μπλε πιτσιλήθρες;
- Ναι.
- Χμ... αυτός είναι δύσκολος αντίπαλος. Από κωλοφαρδία πως τα πας;
- Ουυυυυυυυυυυ τέλεια... Φ12 λέμε, είπε με καμάρι ο dope
- ΔΕΝ αρκεί, τον προσγείωσε ο Startrek. Θα πρέπει να σου βάλω...
Τα πόδια του dope μούδιασαν. Δεν θα άντεχε άλλο άνοιγμα.
- Θα σου βάλω Linux!!!
- Τι είναι αυτό; Πονάει; ρώτησε παγωμένος ο dope.
- Είναι κάτι το καταπληκτικό, είναι δωρεάν, είναι σύγχρονο, είναι γρήγορο και μπαινοβγαίνει εύκολα. Δεν κολλάει και μασάει και τσιχλόφουσκες μπίγκ μπάμπολ.
- ΩΩΩΩωωωωω θαύμασε ο dope.
Και τα μαστόρια με τις στολές των πιγκουίνων άρχισαν να βαράνε. Στο τέλος της ημέρας τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Η τελική ανέβηκε, η επιτάχυνση βελτιώθηκε και τα κρατήματα ήταν απίστευτα. Το μόνο που έμενε ήταν να βελτιώσουν και τα φρένα. Εδώ χρειάζεσαι τα μαγικά ζαντολάστιχα συμβούλεψε ο Τρέκος και έβγαλε από την αποθήκη τα Γιαπωνέζικα Ζαντολάστιχα Car-up-ass. Το καλύτερο για τις στριμόκωλες καταστάσεις.
Τώρα ο Dope ένιωθε έτοιμος να σκίσει τον αντίπαλο. Επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη πήγε κατευθείαν στην πίστα. Εκεί έκανε την χρονομέτρηση.
Ωιμέ!!!! Ήταν ακόμα 1 sec πιο αργός από τον Voice. Ένιωθε την ξεφτίλα να πλησιάζει. Ο Zortalian τον αγκάλιασε με στοργή.
- Μην ανησυχείς καλή μου... αύριο θα βρούμε λύση, είπε και του έσφιξε το κωλαράκι.
Ξημέρωσε και ο εφιάλτης πλησίαζε. Το κορμί του πονούσε και έτσουζε λίγο, αλλά δεν τον απασχολούσε. Ανοίγει την εφημερίδα και κάθεται προσεχτικά στην καρέκλα. Ναι, έτσουζε, αλλά τον πόνο τον άντεχε. Άνοιξε την εφημερίδα και το μάτι του έπεσε σε μια αγγελία.
“GUIDE-
Μεταφυσικές λύσεις, σε φυσικά προβλήματα”
- Δεν χάνω τίποτα σκέφτηκε και τηλεφώνησε. Έκλεισε ραντεβού και σε μια ώρα τον υποδέχτηκε μια μπίμπο με φτερά. Την έχει δει νεράιδα σκέφτηκε.
Μπήκαν στο σκοτεινό δωμάτιο. Έριξαν χαρτιά, έκαψαν κεριά, ξεπουπούλιασαν κόκορες και τελικά κατέληξαν στο τάβλι. Η Guide θα έπρεπε να φτιάξει ένα φυλαχτό. Πήρε λάσπη και ούρα και καμένες τρίχες και έφτιαξε ένα μικρό απόκοσμο ομοίωμα.
- Τι είναι αυτό; ρώτησε με αηδία ο Dope.
- Αυτό είναι ένα.... Lexotanil !
- Το σιχαίνομαι... δεν το θέλω.
- Ό λοι το σιχαίνονται και κανένας δεν το θέλει. Γι' αυτό θα το κολήσεις με βεντούζες στο πίσω τζάμι. Άκουσέ με... όσο σιχαμερή και να είναι για εσένα, άλλο τόσο είναι και για τους υπόλοιπους.
Μην έχοντας εναλλακτικές επιλογές ο dope δέχτηκε. Το έπιασε με αηδία και το κόλλησε στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου. Το βράδυ είχε αγώνα.
Η ώρα είχε φτάσει. Οι κορίνες στήθηκαν, ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς. Οι πιπίνες σκάσανε μύτη με τα σορτσάκια και οι αραπάδες κάνανε τον TheGame Βουρλιώτη υπερήφανο με τις τσαχπινιές τους. Η διαδρομή είχε οριστεί. Εκκίνηση ήταν το κομμωτήριο του Zortalian στην Καλαμαριά, και ο νικητής θα έπρεπε να περάσει από το Μistral στην Αρετσού να αγοράσει ένα κιλό μπρόκολα από το μανάβικο της Βασ. Όλγας και να τερματίσει στα λαδάδικα δίπλα από το μπορντέλο της Ρόζας της Ναζιάρας.
Εμφανίστηκαν και τα αμάξια... τα σωστά τα πρόστυχα τα καγκουροφτιαγμένα. Ο Cuba ο δαιμόνιος φωτορεπόρτερ της Esprezortal φωτογράφιζε τα αριστοτεχνικά στημένα και διακοσμημένα εσωτερικά των αυτοκινήτων για να τα δημοσιεύσει στο φόρουμ του. Και μέσα στον καπνό την καταχνιά και τα μπίτια εμφανίστηκε εκείνη.
Την λέγανε Hotfrini και θα έδινε την εκκίνηση. ο Dope την είδε και θόλωσε. Τα μάτια του χτυπήσανε τρίμπαρο. Η καρδιά του φτερούγισε και τα μπούτια του μούδιασαν. Πρώτη φορά ένιωθε την ηδονή της γυναικείας οπτασίας μετά από τοοοοσους μήνες ωμού σεξ. Η Hotfrini με μια κίνηση έβγαλε το σουτιέν της και το σήκωσε στον αέρα. Έτσι θα έδινε την εκκίνηση. Τα μεμέ της άρχισαν τις ταλαντώσεις και το χέρι κατέβηκε με δύναμη.
Οι ρόδες τσίριξαν. Τα ζαντολαστιχα Car-up-ass πήραν φωτιά, το σιχαμερό Lexotanil κόντεψε να ξεκολλήσει από τις βεντούζες και ο Linux κινητήρας έκανε βίαιη εκκίνηση. Τα οχήματα χάθηκαν στον κονιορτό και την χλαπαταγή. Όλοι κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα.
Η αγωνία ήταν μεγάλη. Ο Zortalian διέταξε τον πιστό του μπράβο Pablito να του φτιάξει ένα fredochino caramel με μπόλικο σορόπι και δυο μπακλαβαδάκια για γαρνιτούρα. Η τσατσά Ελλη, μάζεψε τις φουτανίτσες που εξέδιδε και άρχισε να τις γδύνει μπας και σκαλώσει κανένα πελάτη της προκοπής διότι τον τελευταίο καιρό όλο τζαμπατζηδες πλακώνανε. Και όλοι μαζί αγωνιούσαν για τον τερματισμό τρώγοντας σουβλάκια.
Εν τω μεταξύ ο Dope έτρεχε ρόδα ρόδα με τον Voice. Είχαν ανοίξει και τα παράθυρα και πετούσαν αποτσίγαρα ο ένας στον άλλο. Φτάνουν μαζί στο Mistral και στρίβουν για το μανάβικο. Ο Voice με έναν ελιγμό μπαίνει μπροστά και καταφέρνει να φτάσει πρώτος στο μανάβικο της Patatoula. Ζητάει τα μπρόκολα αλλά κάνει το λάθος και αρχίζει τα παζάρια. Έτσι τον προλαβαίνει ο Dope. Πληρώνει cash και φεύγει σπινάροντας. O Linux cernel έφαγε άσχημο compilation άλλα άντεξε.
Ο αντίπαλος Voice καταλαβαίνει το λάθος του, πληρώνει ντούκου και ξεκινάει. Αλλά με το που πλησιάζει το πίσω μέρος του Dope έρχεται αντιμέτωπος με το αποκρουστικό Lexotanil. Τα πόδια του κοκάλωσαν. Πρώτη φορά έβλεπε τέτοιο απόκοσμο θέαμα. Χάνει τον έλεγχο του οχήματος και πέφτει μέσα στο κομπιουτεράδικο του Praja την ώρα που εκείνος κατέβασε γυμνές φωτογραφίες της Κοκκίνου.
Ο Dope ήταν νικητής. Τερμάτισε με ένα περίτεχνο φλικ και βγήκε από το αμάξι για να υποδεχτεί τις μαινόμενες πιπίνες που τον καβαλίκεψαν πανηγυριζοντας. Ο Dope πλέον ήταν ο άρχοντας της πίστας, σαν τον Φλωρινιώτη. Οι εκδιδόμενες της εκδότριας Έλλης τον έγλυφαν και του ρουφούσαν τα αυτιά. Αλλά αυτός είχε τα μάτια καρφωμένα στην Hotfrini. Την πλησίασε και της ζουμπηξε τα μεμέ “Εσένα θα σε κάνω βασίλισσα” της είπε.
Ο φιούστης Zortalian όμως τα άκουσε όλα. Τον τράβηξε βίαια από το χέρι και του φωνάζει... “Τολμάς να με αγνοείς; Εγώ σε έκανα άνθρωπο”.
- Ουστ από δω παλιοφούστη, αποκρίνεται με σθένος ο Dope. Τώρα έχω λεφτά, μεμέ και ρόδα και θα ξανακάνω τη ζωή μου.
- Δεν θα στο επιτρέψω ποτέ... είσαι το γιουσουφάκι μου.
- Εκμεταλλεύτηκες το εφηβικό μου κορμί σάτυρε Zortalian. Αλλά ως εδώ. Σε παρατάω.
- ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι θα σε εκδικηθώ, ούρλιαζε ο φιούστης και έφυγε.
Μπαίνοντας στο αμάξι φωνάζει τον πιστό Pablito και του ορίζει.
- Να τον βρεις και να τον εκδικηθείς. Κανείς δεν παρατάει τον Zortalian. Η σύγχιση ήτανε μεγάλη. Τα πήρε στο motherboard και έφυγε να φάει ένα ταψί εκμέκ για να στανιάρει.
Ο Dope ένιωθε την δόξα να του γαργαλάει τις πατούσες. Όλοι τον θαύμαζαν, όλοι τον ζήλευαν και όλες τον ποθουσαν κολασμένα. Αντί όμως να πανηγυρίζει το βλέμμα του ήταν σκυθρωπό. Μπορεί όλοι να τον θεωρούσαν τσαχπίνη,αλλά εκείνος ήξερε οτι υπήρχε ακόμα ένας.
Έπρεπε να αναμετρηθεί μαζί του. Τον λέγανε Frou2 “ο μαλιαρός καβαλάρης” που με το Astra του είχε ρίξει τα πιο φίνα γκομενάκια στον Πειραιά (ίσως και μερικά τραβέλια).
Ρίχνει μια κουτουλιά στην Hotfrini και της λέει...
- Ουστ μωρή ζουρλοπαντίερα... κάλεσε αμέσως την γριά στο 11880 και βρες το τηλέφωνο του Μαλιαρού καβαλάρη. Μέχρι να βγει το πρώτο πρωινό αστέρι πρέπει να τον έχεις βρει.