Αντιμέτωπος με μια ρόγα και ένα χαστούκι

Την Κυριακή είχα την ατυχία να βρίσκομαι στην Αθήνα για μια εμπορική έκθεση. Εκεί έγιναν τέρατα αν και όλα ξεκίνησαν ομαλά. Φτάνω λοιπόν με το αμάξι και αφήνω την σύζυγο στην ρεσεψιόν για τα διαδικαστικά και φεύγω για το παρκινγκ. Δώσαμε ραντεβού στο περίπτερο κάποιου συγκεκριμένου συνεργάτη. Παρκάρω λοιπόν και προχωράω προς την ανεπίσημη είσοδο (παλιά κόλπα... 40 χρόνια φούρναρης). Μπαίνω και βλέπω τα γνωστά...
Βιοτέχνες να ετοιμάζουν τα περίπτερα, εμπόρους να κοιτούν δειγματολόγια, μοντέλες να ετοιμάζονται για κάποια πασαρέλα, καθαρίστριες να μαζεύουν πλαστικά ποτήρια, τα άτομα της υποδοχής να κερνάνε χυμούς. ΟΛΑ καλά. Και εκεί που στρίβω σε μια γωνία για να κατευθυνθώ προς τον διάδρομο Β, ξαφνικά έρχεται μια ρόγα και μου χτυπάει το μάτι!!!
Γινόμαστε ένα σύμπλεγμα και πέφτουμε κάτω! Επρόκειτο για μια από τις μοντέλες... αλλά τι μοντέλα... Η ρόγα είχε 1.80 ύψος πανύψηλη ξανθιά, με 4αρι στητό στήθος, φορούσε ένα λευκό μακό φορεματάκι χωρίς σουτιέν και η ρόγα έβγαινε σουβλερή. Πέφτουμε κάτω και αρχίζουμε τα αμήχανα γέλια. Σηκώνομαι πρώτος και προτείνω χείρα βοηθείας (είμαι κύριος λέμε) για να την σηκώσω. Και εκεί διαπιστώνω ότι και κάτω από το φορεματάκι... είναι καμπριολέ!!! Ολέ ολέ.
Σηκωνόμαστε και την κοιτάω κατάματα... στις ρόγες. Σηκώνω το βλέμμα με κόπο και αναζητώ τα γαλάζια μάτια της. Μου ζητάει συγνώμη... μου εξηγεί ότι έχει αργήσει για την πασαρέλα του Τάδε. Της εξήγησα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι αν γίνει ζήτημα θα την δικαιολογήσω μιας και ο Τάδε είναι προσωπικός μου φίλος. Με ευχαρίστησε, μου είπε ότι την λένε Ηλιάννα. Συστήθηκα (όχι σαν fakiris αλλά με το κοινωνικό μου όνομα). Μου έδωσε την κάρτα της αν χρειαστώ καμιά κοπέλα για καμία πασαρέλα στην πόλη μου, μου έδωσε ένα φιλάκι... και έφυγε τρέχοντας μαζί με τις ρόγες τις!!!
Μαζεύω τα συντρίμμια μου και προχωράω για τον αρχικό μου προορισμό. Συναντάω το στεφάνι και ξεκινάμε δειγματισμούς. Όλα καλά... και ξαφνικά φτάνουμε και στο ballroom όπου γινόταν οι επιδείξεις. Χαζεύουμε τις κακάσχημες και σχολιάζουμε τα ρούχα, αν είναι πρωτότυπα, εμπορικά, αν έχουν εφαρμογή και όλα τα σχετικά. Και ξαφνικά μέσα από τις κουρτίνες βγαίνει και η Ηλιάννα. Έκανε την διαφορά. Γυναικάρα, και ενώ εγώ συνεχίζω να μιλάω για ρούχα, μόλις πλησιάζει στην δικιά μας πτέρυγα, μου κλείνει το ματάκι!!!
Αλί αλί και τρις αλί. Το είδε το στεφάνι και το μυαλό της πήγε στο κακό και εμένα ποιος με πιανει.wav. «Fakirako... ποια είναι αυτή»; ρωτάει. Τι να σου πω καρδούλα μου, κάποια κοπέλα από την πασαρέλα κανενός συνεργάτη από πέρυσι, που μας θυμάται... είπα. Και δεν με πολυπίστεψε.
Και ενώ νόμιζα ότι το θέμα έχει λήξει και την έχω σκαπουλάρει, τσουπ τσουπ έρχεται κουνάμενη σεινάμενη μετά την λήξη του event και μου λέει ... Fakiri δεν με θυμάσαι; Η Ηλιάννα είμαι, που πέσαμε στο πάτωμα μαζί!!! ΚΡΟΤΟΣ. ΣΚΟΤΑΔΙ. Ξανά ΦΩΣ. Το στεφάνι τα είχε πάρει στο κρανίο και έχει απογειώσει τον χαρτοφύλακα με τις παραγγελίες και τις μπροσούρες και βρήκε την συνεφαπτομενη με το κεφάλι μου. Πολύ βαριές οι ρουφιάνες οι μπροσούρες.
Έκανα τις εξηγήσεις... προσπάθησα δηλαδή... αλλά η Ηλιάννα ήταν πολύ πρόστυχα ντυμένη και υπερβολικά όμορφη για να κυριαρχήσει η λογική, μπροστά στη γυναικεία ζήλια. Σύστησα την σύζυγο μου και η ξινισμένη έκφραση στο πρόσωπο της Ηλιάννας ήταν ολοφάνερη και φυσικά έκανε τα πράγματα ακόμα πιο αμήχανα.
Έφυγε, φύγαμε και ακολούθησε το ταξίδι της επιστροφής. Πέντε ώρες ταξίδι, σιωπή και δυο σκέτοι φραπέδες. Το βράδυ έμεινα νηστικός.