Οι λαίμαργοι του ΝΕΤ

Ίσως είναι προσωπική νεύρωση, ίσως και σημάδι των καιρών. Αλλά μετά από πολλές συζητήσεις κατέληξα ότι άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο έχουν περάσει από την φάση αυτής της περίεργης νόσου. Αλλά για τι ακριβώς μιλάμε; Κάνεις ότι δεν ξέρεις ε;
Για θυμήσου, τα πρώτα δικτυακά σου χρόνια. Τότε παλιά με τα 36αρια μόντεμ. Τα φρικιά του νετ είχαν ίσα με 10 δισκέτες με ΧΧΧ φωτογραφίες και τις μοιράζονταν με περηφάνια, με τους υπόλοιπους θνητούς.
Σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς. Οι δισκέτες ξεπεράστηκαν, αλλά το πάθος παραμένει. Το θέμα είναι πότε είναι αρκετά, πότε πρέπει να σταματάμε. Εσύ μικρέ νετοπαθή πόσα ΜΒ κατέβασες σήμερα; Πόσες αστείες Φώτο, πόσες πορνοδιαστροφικές τσαχπινιές, πόσα βιντεάκια με ξεβράκωτες Μαριγούλες; Πόσους κλώνους από αστεία βίντεο; Πόσα έξυπνα κείμενα με πληροφορίες Μαγκαζινο;
Και όλα αυτά τα έκανες SAVE. Ε και; Εδώ θέλω να σου κάνω την μεγάλη ερώτηση. ΓΙΑΤΙ τα κάνεις αποθήκευση; Θα τα ξαναδείς; Θα τα μοιραστείς; Θα ξαναγελάσεις; Θα τα αναπαράγεις; Ή απλά ΕΙΣΑΙ ΛΑΙΜΑΡΓΟΣ; Με περηφάνια λες, έχω 10 DVD με MP3 (τα έχεις ακούσει ποτέ όλα;), έχω 10 DVD με ταινίες (θα τις ξαναδείς ποτέ;) έχω 20 CD με τσοντοφωτογραφίες (πόσο συχνά τον κάνεις λάστιχο παιδάκι μου;).
Και εδώ έρχεται και η στεγνή αυτοκριτική. Ναι, με λένε fakiri και είμαι καλά. Ό,τι βλέπω το αποθηκεύω. Ξοδεύω όσο σκληρό δίσκο έχω. Έχω χιλιάδες MP3 και δεν τα έχω ακούσει ποτέ, απλά τα αντέγραψα. Έχω χιλιάδες αστείες Φώτο, αλλά ούτε που τις θυμάμαι. Έχω πάμπολλα αστεία βιντεάκια. Τα περισσότερα τα κατέβασα, με download manager, και ακόμα δεν τα έχω δει. Άραγε θα τα δω ποτέ; Γέλιο κονσέρβα. Είμαι στα 80 GB φρέσκιας πληροφορίας και συνεχίζω. Χθες κατέβασα την ταινία που ήθελα αλλά μπέρδεψα την γλώσσα και την κατέβασα στα Τσέχικα. Δεν την έσβησα, αχρείαστη να είναι.
Τελικά, γιατί το κάνουμε αυτό; Είναι λογικό; Είναι ψυχολογικό; Ή μήπως είμαστε λαίμαργοι; Η νέα γενιά λαιμαργίας, οι λαίμαργοι του ΝΕΤ.